Rural hinterlands of the Black Sea during the fourth century BCE: expansion, intensification and new connections

Abstract

This paper takes a holistic approach to the data for rural hinterlands in the Black Sea region in the fourth century BCE to reveal pan-Black Sea patterning, importantly including the southern coast and the territory of ancient Sinope. During a period of dynamic mobility and prosperity, the rural hinterlands of Greek settlements around the Black Sea expanded in ways that demonstrate significant regional commonalities in terms of increased settlement, intensified agricultural infrastructure, new connections via road and path networks and the inclusion of dependent territories beyond the traditional chora. Decisions to expand rural territory and intensify agricultural production were taken at the local level, but this patterning demonstrates that such developments were also a response to the dynamics of Black Sea economic and political networks. The associated increased density of occupation and connectivity in these rural hinterlands made them key facilitators of social networks, creating stronger ties between Greek settlements and other local communities, and ultimately enmeshing a more diverse group of people within Black Sea networks.

Özet

Bu makale, MÖ 4. yüzyilda Karadeniz bölgesindeki kirsal iç bölgelere ait verilere, özellikle güney sahili ve antik Sinop bölgesi dahil olmak üzere, tüm Karadeniz örüntüsünü ortaya çikarmak için bütüncül bir yaklaşim benimsemistir. Dinamik hareketlilik ve refah döneminde, Karadeniz çevresindeki Grek yerleşimlerinin kirsal bölgeleri, yoğunlaşmiş tarimsal altyapi, yol ve yol ağlari yoluyla tesis edilen yeni bağlantilar ve geleneksel chora'nin ötesinde yer alan bağimli bölgelerin dahil edilmesiyle artan yerleşim açisindan önemli bölgesel ortakliklar gösterecek şekilde genişledi. Kirsal bölgeleri genişletme ve tarimsal üretimi yoğunlaştirma kararlari yerel düzeyde alinmiştir. Ancak bu dağilim, bu gelişmelerin Karadeniz'in ekonomik ve politik ağlari dinamiği sonucu oluştuğunu göstermektedir. Kirsal iç bölgelerdeki artan yerleşim yoğunluğu ve bağlantilar, bu kirsal alanlari sosyal ağlarin önemli aktörleri haline getirmiş, Grek yerleşimleri ve diğer yerel topluluklar arasinda daha güçlü bağlar yaratmiş ve nihayetinde Karadeniz iletişim ağlari içinde daha çeşitli insan gruplarini birleştirmiştir.