An overview is given of some developments in the field of the molecular biological sciences with their impact on neuropsychiatry and psychopharmacology. Interference with the functioning of the cell will give some clues for the development of new psychotropic drugs. The genesis of disorders will be elucidated. This can lead to new methods of therapy. Moreover, the possibility to affect gene expression may offer opportunities for the development of new drugs. The existence and functioning of priones is explained. Interfering with neuroplastic principles may become an important method for the treatment of neurodegenerative diseases.

Disturbances in information processing can be established by means of evoked potentials (EP). Sensory information is transported over the white myelinated fibers towards the brain. Classification and storage will take place in the cortical grey. This kind of information processing can be made visible by means of EP's.

In 9 patients with dementia. Alzheimer's type and 7 patients with multi-infarct dementia a delay in information processing has been established by means of EP's. In multi-infarct dementia also a delay in short latency components was determined. The generators of various parts of the information processing in the cerebral cortex have been delayed and distorted. We speculate that, beside loss of neurons in the cerebral cortex, an alteration in cortical glial cells might be the cause of some disturbances in patients with dementia.

In deze rubriek zal worden ingegaan op recente observaties betreffende de psychofarmakologie in de breedst mogelijke zin. Vaak zullen zaken uit de literatuur worden behandeld. De gekozen onderwerpen dienen altijd klinische relevantie te hebben. Ook zal deze rubriek gaan over gewoontes die in psychofarmakologische behandeling of in onderzoek zijn geslopen die volgens de auteur lang niet altijd logisch zijn. Soms zal deze rubriek een oproep bevatten om te reageren op een bijdrage gepubliceerd in dit of in een ander tijdschrift. Ook zal de lezer worden aangemoedigd hier zijn eigen ervaringen mee te delen. Het is niet de bedoeling in deze rubriek onderzoeken uitvoerig te rapporteren. Daarvoor staan andere pagina's van de Acta Neuropsychiatrica voor u open.

Onlang s werd ik gevraagd deel te nemen aan een rondetafel conference waarin gediscussieerd zou worden over de meerwaarde van de academische psychiatrie. Het onderwerp verbaasde me. Ik ben van mening dat het adjectief “academisch” per definitie meerwaarde vertegenwoordigt, dat daar weinig over te discussieren valt. Althans dat dit zo behoort te zijn. Anders wordt die term in oneigenlijke zin gebruikt. De vraag is derhalve overbodig; leek mij, anders gezegd, een pleonastisch element te bevatten.

Sinds mensenheugenis wordt dementie gevreesd als een ziekte van de ouderdom. Dementie treedt vooral op bij zestigers en zeventigers en wel bij meer dan 10%. Demente bejaarden kunnen moeilijk iets nieuws leren. Wat ook opvalt is een algemene traagheid: misschien worden daardoor leerproblemen en vergeetachtigheid zo centraal gezien. De bekendste vormen van dementie zijn de ziekte van Alzheimer en de multi-infarct dementie (MID). Als puntje bij paaltje komt, blijken de histopathologische kenmerken van MID (diffuus of juist strategische gelegen infarcten) weinig te worden gevonden, misschien omdat een mogelijk kenmerk van MID, n1. verdwenen zenuwcellen uit het CA1-gebied van de hippocampus, niet gezien werden. In proefdiermodellen leidt milde ischaemie tot beschadiging van deze cellen en tot siechte leerprestaties; reden genoeg om deze pathologie in verband te brengen met dementie.