Stanisław Wygodzki, Poland

Summary

Listopad

Co jest za nocą? Co jest za snem

i za milczeniem?

Liście umarłe pływają dnem

podartym cieniem.

Czego mi słuchać, gdy przyjdzie mrok?

Ciągle to samo?

Ojciec przechodzi, mija mój wzrok

i wołam: Mamo!

Potem przechodzi najmłodszy brat,

czemu nie patrzysz!

Kto tu nieżywy? Kto się tu wkradł

i ślad kto zatrze?

Duchy i cienie! Czymże jest cień

w grudce popiołu?

Córko! Nie mijaj! Idziesz przez sień

z pieśnią wesołą.

Już zawsze liście i zawsze piach

jedynym śladem?

Popiół na szybach, liście przy drzwiach

w noc listopada.

November

What is beyond the night? What is beyond the dreams

and the silence?

Dead leaves flow on the river bed

like threadbare shadows.

What shall I listen to when darkness falls?

Always the same?

Father passes by, avoiding my gaze

and I call out: Mum!

Then my youngest brother passes by,

why don't you look!

Who here is not alive? Who has crept in here

and who'll erase the traces?

Spirits and shadows! What is a shadow

in a heap of dust?

Daughter! Don't go! You cross the hallway

singing a cheerful song.

Will now forever the leaves, forever the sand

remain the only trace?

The ash on the window panes, the leaves by the door

on a November night.

—Translated by Patrick John Corness

O trudach

Trudy moje serdeczne,

trudy moje bolesne,

żale nigdy niewczesne,

żale nigdy niewieczne.

Smutki moje nie pierwsze,

smutki me nie ostatnie.

Kiedy serce się zatnie,

to chyba także wierszem.

Wiersz wyciągnijcie jak drzazgę

i niech mnie dłużej nie boli.

Proszę, oddajcie mnie ziemi,

drzazgę oddajcie topoli.

My Tribulations

My heartfelt tribulations,

my painful tribulations,

laments never untimely,

laments never uneternal.

My sadness is not the first,

my sadness is not the last,

When my heart seizes up,

then perhaps that's the fault of a poem too.

Extract the poetry like a splinter,

don't let it hurt me any longer.

Please give me back to the earth,

give the poplar back its splinter.

—Translated by Patrick John Corness