Norvicus: The City of Norwich (Text and Translation)

Summary

[V3r]

ALEXANDRI NEVYLLI

ANGLI,

NORVICUS

LONDINI

Ex officina Henrici Binnemani Typographi

Anno salutis humanae

M.D.lxxv.

[V3v] [Neville coat of arms]

[V3r]

By ALEXANDER NEVILLE

ENGLISHMAN,

THE CITY OF NORWICH

LONDON

Published and issued from the press of Henry Bynneman

In the year of Humankind's Salvation

1575

[V3v] [Neville coat of arms]

[X2r] Lectori.

NE ME (LECTOR optime) existimes vel famae desiderio (quo sane non conficior) vel praemii invitatum et illectum spe, (quod nunquam concupivi) ad scribendum accessisse. Enimvero non sum ita mentis inops, ita omnis consilii egenus, ut in hac tanta mea vel eruditionis, vel ingenii mediocritate, vel huius perversissimi seculi maledicendi libidine (nam quae tempora inimica magis virtuti?) ullam aut laudem, aut lucrum exspectem. Vidi equidem vidi, et longe ante praesaga mens atque praescia futuri prospexit, fore ut hic labor meus non meo certe (quod quidam forsan suspicabuntur) iudicio, sed alieno susceptus imperio, in popularis invidiae procellas, et varias malevolorum reprehensiones incurreret. Sed ego is sum, qui sicuti doctorum atque prudentium

[X2v] iudicia permagni semper ad laudem et decus interesse putarim, ita insipientium perpetuo susurros ac murmura neglexerim.

Et vero nisi praestantissimi et optime de me meriti praesulis authoritas, quae mihi istius operis aggrediendi cupiditatem iniecerat, eadem perficiendi quoque necessitatem imposuisset, (siquidem moriens uti liber typis quamprimum pervulgaretur testamento caverat) citius (mihi crede) in cribro ad Antipodes pernavigassem, quam in re tam sterili, atque pertenui vel industriae meae vel ingenii nervos intendissem.

Porro autem cum animo ob eas vitae acerbitates atque aerumnas quas in me simul uno eodemque tempore quasi conflaverat atque profuderat fortuna incredibiliter angerer: omnesque mihi undique venti reflavissent, quo aspirare mens mea tantis malorum montibus circumclusa potuerit certe non reperio.

AD HAEC accedit, cum neque ingenio, (quod mihi quidem minus quam modiocre

[X3r] est) neque arte aut studio decendi (quibus in rebus aut nihil, aut non multum sane temporis impendi) neque usu et exercitatione quicquam valerem, ecquid mirum si cogitationes et spes meae universae tantis difficultatibus depressae funditus concidissent? Quibus cum rebus omnibus ab omni prorsus scriptione deterrerer: aegerrime passus sum iis me litteris atque laboribus involvi, quae plus mihi dedecoris viderentur et molestiae, quam splendoris aut emolumenti allaturi. Quid enim mea intererat, qui qualesve fuerint Norvicenses, unde orti, quibus primum urbs auspiciis nata, quibus deinceps aucta, quos curia Praetores, quos habuerit Ecclesia Pontifices?